لکنت زبان درمان می شود؟

اگرچه متخصصان هنوز دلایل اصلی لکنت زبان را به خوبی نمی دانند، موارد زیر را که بین افراد مبتلا به لکنت زبان مشترک است، بیان نموده اند.

لکنت زبان و شرایط وراثتی

مطالعات نشان می دهد که ۶۰ درصد افرادی که لکنت زبان دارند، یکی از افراد خانواده آن ها نیز به این اختلال دچار است.

لکنت زبان در دوران رشد

بسیاری از کودکان بین ۱۸ ماهگی تا ۲ سالگی دچار لکنت زبان می شوند. زیرا، در این دوره مهارت های گفتاری کودک در حال شکل گیری است؛ بنابراین، این امر کاملا طبیعی بوده و در بیشتر مواقع، با گذشت زمان رفع می شود.

عوامل عصب شناختی لکنت زبان

تحقیقات نشان می دهد که در روند انتقال زبان به مغز افرادی که دچار اختلال لکنت زبان هستند، اشکالاتی وجود دارد که آن ها را از این حیث، نسبت به دیگران متفاوت می کند. اما، دلایل این امر هنوز برای محققان روشن نشده است.

خطر ابتلا به اختلال لکنت زبان

اما سوال مهم در اینجا، این است که چگونه می توان فهمید لکنت زبان کودک مان، مساله ای جدی و یا گذراست؟

عوامل زیر می توانند پاسخگوی این سوال باشند:

خانواده و لکنت زبان

اگر یک نفر یا افراد بیشتری در خانواده دچار این اختلال باشند، لکنت زبان کودک مشکلی جدی است و باید مورد بررسی قرار گیرد.

سن و لکنت زبان

کودکانی که قبل از ۳/۵ سالگی دچار لکنت زبان می شوند، به احتمال زیاد در سنین رشد نیز از این عارضه در امان نخواهند بود.

مدت زمان وجود لکنت زبان

اگر کودک بیش از ۶ ماه دچار این اختلال باشد، به احتمال زیاد، لکنت زبان در وی جدی است.

جنسیت و لکنت زبان

پسرها به طور کلی سه تا چهار برابر بیشتر از دخترها به این عارضه گرفتار می شوند.

وجود اختلال های تکلمی دیگر

اگر تشخیص داده شود که کودک شما دچار مشکلات کلامی دیگر مثل “دیس آرتری” است، احتمالا لکنت زبان او مشکلی است جدی که نیاز به رسیدگی دارد.

دیس آرتری، نوعی اختلال تکلم حرکتی است که ناشی از آسیب به نورون‌ها است.

درمان کودک مبتلا به لکنت زبان

۱- با کودکی که لکنت زبان دارد به آهستگی و با آرامش صحبت کنید. باقی افراد بزرگسال خانواده نیز باید همین رفتار را با کودک داشته باشند.

۲- فضای خانه و خانواده را از اضطراب و تشنج دور کنید.

۳- به جای اینکه به نحوه صحبت کردن کودک خود توجه کنید، گوش کنید و ببینید که او چه چیزی را می خواهد به شما بگوید.

۴- هرگز با بی صبری و بی حوصلگی به کودک خود گوش نکنید.

۵- از گفتن جملاتی همچون “آرام تر حرف بزن” و یا “واضح تر بگو” به کودک خود، اجتناب کنید.

۶- هنگامی که کودک شما صحبت می کند، سوالات و قطع کردن حرف او را به حداقل برسانید.

۷- روزانه وقتی را برای صحبت کردن رو در رو با کودک، خود اختصاص دهید.

در صورتی که این موارد بالا کارساز نبود توصیه میکنیم حتما به یک گفتار درمانگر یا روانشناس بالینی کودک و نوجوان مراجعه کنید.

شاد و سربلند باشید

دوستدارتان محمد جانبلاغی (روانشناس بالینی کودک و نوجوان)